Амеличкин Сергей Георгиевич 26 қарашада 1919 жылы Қорған облысы Юргамышск ауданының Ильинка ауылында дүниеге келді. Ұлты орыс. 1935 жылы оның ата-анасы Қазақстанға көшіп келді. 1935 жылдан Қостанай (бұрынғы Обаған) ауданының Ватутин атындағы кеңшарының тұрақты тұрғыны, «Червона зирка» кеңшарының ұжымшар мүшесі болып қызмет атқарды. 25 маусымда 1941 жылы Обаған аудандық әскери комиссариаты Қызыл Әскер қатарына шақырылды. Танк мектебін тәмамдаған кейін әскерге танк жүргізушісі болып борышын өтеді. Ұлы Отан соғысының шайқастарында 1943 жылдан, Кутузов және Суворов ордендерінің Перемышль-Лодзинск өздігінен жүретін артиллериялық полкінің (11-ші гвардиялық танк корпусы,1-ші гвардиялық танк әскері, 1-ші Белорусс майданы), старшина Амеличкин алдыңғы отрядында болып, 16 қаңтарда 1945 жылы Пилица (Польша) өзеніне бірінші болып жетіп және одан алдымен өтеді. Жаудың танктің қарсы шабуылына тойтарыс берді. Ептеп маневр жасау арқасында оның экипажі жаудың 2 «Т-4» танкісін, 3 зеңбірек, 20 автокөлік, 30 сарбаз және офицерлерді жойып, жаудың 20 сарбаз тұтқынға алынды. Соғысты Берлинде аяқтаған. Пилица өзенің өткенде көрсетілген қаҺармандығы және ерлігі үшін, КСРО Жоғарғы Кеңесінің Президиум Бұйрығымен 1945 жылдың 27 ақпанда С.Г. Амеличкинге Кеңес Одағының Батыры атағы берілді. Ленин, Қызыл Жұлдыз, I және II дәрежедегі ордендермен, «Ерлігі үшін», «Варшаваны азат ету үшін», «Берлинді алғаны үшін», «Германияны жеңгені үшін» медальдармен марапаттаған. 1946 жылы мамырда демобилизациялған. Соғыстан кейін Қостанай облысына келіп, трактор бригадасының бригадирі, кейін Ватунин атындағы (кейін Большечураковский ұжымшар) кеңшараның төрағасы, сельпо төрағасы қызметін атқарған. 1956 жылы Қостанай облысының Урицкий ауданының Лермонтов атындағы астықкеңшарына көшіп келіп, комбайншы, электростанциясының моторшы, қоймасының меңгерушісі болып жұмыс атқарды.
1981 жыцлы 15 ақпанда дүние салды. Қостанай облысының Урицкий ауданының Лермонтов астықкеңшарында (қазіргі Қостанай облысының Алтынсарин ауданының Ілияс Омаров атындағы селолық округі) жерленген. Оның аты-тегі Қостанайдың Жеңіс саябағындағы Қаһармандар Алеясында жазылған.
В боях Великой Отечественной войны с 1943 года, механик-водитель танка 1454-го самоходного артиллерийского Перемышльско-Лодзинского орденов Суворова и Кутузова полка (11-й гвардейский танковый корпус, 1-ая гвардейская танковая армия, 1-й Белорусский фронт), старшина Амеличкин, действуя в передовом отряде, первым подошел 16 января 1945 года к реке Пилица (Польша) и первым форсировал ее. Отбил контратаку танков противника. Благодаря умелому маневрированию его экипаж уничтожил 2 танка «Т-4», 3 орудия, 20 автомашин, 30 солдат и офицеров, взято в плен 20 солдат противника. Войну закончил в Берлине.
За мужество и героизм, проявленные при форсировании реки Пилица, Указом Президиума Верховного Совета СССР от 27 февраля 1945 года Амеличкину С.Г. присвоено звание Героя Советского Союза. Награжден орденами I и II степени, Ленина, Красная Звезда, медалями «За отвагу», «За освобождение Варшавы», «За взятие Берлина», «За победу над Германией». В мае 1946 года демобилизован. После войны вернулся в Кустанайскую область, работал бригадиром тракторной бригады, затем председателем колхоза им. Ватутина (позже Большечураковский совхоз), председатель сельпо. В 1956 году переехал на жительство в зерносовхоз им. Лермонтова Урицкого района Кустанайской области, работал комбайнером, мотористом электростанции, заведующим складом.
Умер 15 февраля 1981 года. Похоронен в совхозе им. Лермонтова Урицкого района Кустанайской области (ныне Сельский округ им. Ильяса Омарова Алтынсаринского района Костанайской области). Его имя на Алее Героев в парке Победы Костаная. В мае 2015 года в Алтынсаринском районе в Сквере славы состоялась торжественная церемония открытия бюста Герою Советского Союза Сергею Амеличкину С.Г.
